Diagnostyka inwazyjna
W niektórych przypadkach rozpoznanie trzeba ustalić na drodze operacyjnej. W zależności od lokalizacji zmian chorobowych mamy kilka możliwości pobrania materiału do badania mikroskopowego. Aby związane z tym dolegliwości były jak najmniejsze staramy się przeprowadzić tę diagnostykę przy pomocy zabiegów jak najmniej inwazyjnych.
Do góryVideotorakoskopia / torakoskopia
Torakoskopia czyli wziernikowanie jamy opłucnej. Jest to zabieg diagnostyczny wykonywany rutynowo w różnych chorobach płuc i opłucnej np. w nawracającym płynie, w przypadku podejrzenia choroby nowotworowej lub w przypadkach diagnostyki zmian śródpmiąższowych płuc
Zabieg wykonujemy w znieczuleniu ogólnym, chociaż u wybranych chorych można wykonać go w znieczuleniu miejscowym. Polega on na wprowadzeniu instrumentu optycznego (torakoskopu lub kamery) do jamy opłucnej przez małe nacięcie z boku klatki piersiowej. Po ocenie i znalezieniu i znalezieniu zmian chorobowych przez kolejne, jedno lub dwa nacięcia wprowadza się narzędzia, przy pomocy których można pobrać wycinki z opłucnej, węzłów chłonnych lub nawet fragment płuca do badania mikroskopowego. Podczas zabiegu możemy tez ocenić możliwości techniczne ewentualnej operacji leczniczej. Po zabiegu pozostawia się na okres jednego do kilku dni dren aby odessać powietrze i zbierający się płyn doprowadzając do pełnego rozprężenia płuca. W dobie postępu i przy zastosowaniu techniki video coraz częściej zabieg ten ma również charakter operacji leczniczej. Możemy już wyciąć tą drogą całą zmianę chorobową lub podać środki powodujące obliterację (zarośnięcie) jamy opłucnej skutecznie chroniąc przed nawrotem płynu
Zabieg obarczony jest niskim odsetkiem powikłań śródoperacyjnych. Jednak warunki anatomiczne np. liczne zrosty, krwawienie ze skaleczonego naczynia lub miąższu płuca mogą zmusić operatora do wykonania torakotomii czyli otwarcia klatki piersiowej.
Do góryMediastinoskopia
Mediastinoskopia czyli wziernikowanie śródpiersia. Jest zabiegiem diagnostycznym wykonywanym w różnych jednostkach chorobowych przebiegających z powiększeniem węzłów chłonnych zlokalizowanych w śródpiersiu, wzdłuż tchawicy.
Zabiegiem wykonujemy w znieczuleniu ogólnym. Przez niewielkie cięcie na szyi, tuż nad mostkiem operator dochodzi do tchawicy, a następnie wzdłuż niej wprowadza mediastinoskop. Jest to wziernik w kształcie rurki ze źródłem światła na końcu. Przez ten wziernik można pobrać wycinki ze zmian patologicznych, głownie powiększonych węzłów chłonnych.
Zabieg obarczony jest bardzo małym odsetkiem powikłań. Z uwagi na przebiegające przez śródpiersie duże naczynia krwionośne może sporadycznie dojść do krwawienia lub odmy opłucnowej. Niezmiernie rzadko jednak wymagają one innej interwencji chirurgicznej
Do góryMediastinotomia przymostkowa
Mediastinotomia przymostkowa (parasternalna) jest zabiegiem diagnostycznym wykonywanym celem pobrania wycinków ze zmian zlokalizowanych w przednim śródpiersiu.
Zabieg wykonujemy w znieczuleniu ogólnym. Polega on na wykonaniu krótkiego nacięcia wzdłuż lub prostopadle do brzegu mostka, na wysokości drugiego i trzeciego żebra.. Czasem konieczne jest wycięcie fragmentu chrząstki żebrowej. Po uwidzoczneniu zmiany chorobowej możemy pobrać wycinki do badania mikroskopowego
W zależności od indywidualnej budowy anatomicznej czasem zachodzi potrzeba pozostawienia na jeden lub kilka dni drenu w jamie opłucnej aby odessać powietrze i zbierający się płyn doprowadzając do pełnego rozprężenia płuca.
Do góryTorakotomia zwiadowcza
Diagnostyczne otwarcie klatki piersiowej jest obecnie coraz rzadziej stosowane. Jednak w przypadkach, w których, z uwagi na lokalizacje zmian chorobowych lub warunki anatomiczne nie można postawić rozpoznania na drodze badań małoinwazyjnych musimy pobrać materiał do badania mikroskopowego na torakotomii.
Czasami, po śródoperacyjnej ocenie ogniska chorobowego i uzyskaniu rozpoznania zabieg ten może być kontynuowany jako operacja lecznicza polegająca na wycięciu zmiany patologicznej w całości.
Operacja przeprowadzana jest w znieczuleniu ogólnym. W zależności od lokalizacji zmiany chorobowej oraz możemy wykonać cięcie przednie lub z boku klatki piersiowej i przez poszerzoną przestrzeń międzyżebrową dotrzeć do guza, powiększonych węzłów chłonnych lub miąższu płuca. Coraz częściej aby ograniczyć wielkość cięcia chirurgicznego metodę tą łączymy z torakoskopią i po wprowadzeniu kamery wykonujemy małe cięcie, przez które możemy wykonać badani palpacyjnie ręką i wprowadzić narzędzia do pobrania próbek. Po zabiegu, w celu rozprężenia się płuca, w jamie opłucnej pozostawiamy dren. Okres drenażu uzależniony jest od rozległości i miejsca pobrania wycinków oraz choroby podstawowej.
Z uwagi na dobry wgląd w miejsce operacji metoda ta jest obarczona niewielką liczba powikłań śródoperacyjnych. Niedogodności pojawiają się raczej po zabiegu i są związane z bólem pooperacyjnym oraz znieczuleniem ogólnym.
Do góry